Life Pebbles

Τι αξία έχει η Ζωή, αν δεν τη μοιράζεσαι; Έχεις σκεφτεί ποτέ το παραπάνω; Με αφορμή μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο για το κατά πόσο μπορούμε οι άνθρωποι να είμαστε φίλοι στην ηλικία μας και αν μπορούμε τελικά να είμαστε φίλοι άνδρες - γυναίκες, όπως και κατά πόσο είμαστε αληθινοί απέναντι στον άλλον και ειλικρινείς με τον εαυτό μας, σκέφτηκα τις δικές μου εμπειρίες... Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να υπάρξουν σε φιλικές σχέσεις καθώς και όσο μεγαλώνουμε, οι γενικότερες υποχρεώσεις αλλά και η οικογένεια ειδικά, έχει καπελώσει αυτή την ανάγκη. Ξεχνάνε ότι πριν συνυπάρξουν ως μέλη της οικογένειας που δημιούργησαν, είχαν φίλους και είχαν φίλους ακόμα και όταν συνυπήρχαν ως μέλη της οικογένειας που τους δημιούργησε. Ειδικά τότε, ως παιδιά και έφηβοι.  Υπάρχουν πάρα πολλά κλισέ που μπορούμε να πούμε για τη φιλία.  Ο κύριος λόγος που ο άνθρωπος συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους είναι για να δώσει και να πάρει συναισθήματα για την καλλιέργεια του ψυχικού του κόσμου. Εκεί  που μπερδευόμαστ

Δεν ξέρω πόσο μέσα, πάντως πολλά πράγματα που ΔΕΝ είναι η γενικότερη πραγματικότητα, βρίσκονται μέσα στο κεφάλι μας και έτσι ερμηνεύουμε τον κόσμο όλο. Πόσο λάθος!!! Στις μέρες που ζούμε, όλα σχεδόν μοιάζουν τόσο μπερδεμένα και πολύ λίγοι, θα λέγαμε ότι έχουν εντελώς καθαρή αντίληψη για το τι συμβαίνει. Οι περισσότεροι άγονται και φέρονται χωρίς να γνωρίζουν που πηγαίνουν , τι θέλουν και που θα το βρουν αυτό που τυχόν θέλουν. Eίτε ζουν ναρκωμένοι είτε απλά αντιδρούν σπασμωδικά, επικαλούμενοι χίλιους λόγους, έξω από αυτούς.  Ένας μόνιμος, ατελείωτος και βασανιστικός θάνατος.  Μουδιασμένοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις πληροφορίες από τα αποδεδειγμένα γεγονότα. Που δεν μπορούν και δεν θέλουν να δουν τα πράγματα διαφορετικά. Και ας βασανίζονται. Μόνοι τους βγάζουν συμπεράσματα για όλους και όλα και μόνοι τους παίρνουν αποφάσεις επίσης! Φυσικά μετά αναρωτιούνται "Μα γιατί, ΔΕΝ είναι έτσι;" . Συνέπειες λέγονται παιδιά αυτές οι απαντήσεις που παίρνετε στην ερώτηση αυτή